Pittigst

Dag 4 Epen - Mesch

En zoals beloofd even terug naar gisteren. Eenmaal bij mijn VodF adres is er helaas niemand thuis. Ik neem plaats op het terras, vergezeld door de oude kat die zich lekker bij mij netstelt. Uiteindelijk bel ik mevrouw des huizes en legt ze me uit dat ik de deurknop kan omdraaien en boven de kamer is met airco verwarming. Heb ik een dik uur buiten gezeten 🙈. Boven is de betreffende kamer (met stapelbed), zoals in de mail geschreven stond, ietwat een bende. Ik vergoeilijk het omdat mevrouw misschien plots weg moest en pak mijn rugzak maar uit, zoek de badkamer en doe de was en mezelf. Dan valt ‘t kwartje, ik krijg het koud en zie geen airco verwarming ..... zoeken dus.... andere kamer, met tweepersoonsboxspringbedden, veel kunst, genoeg ruimte voor 10 x de inhoud van mijn rugzak en....... die airco! Dit is ‘m, deze neem ik! En ik heb toch heerlijk geslapen, super bed 😊.

Na een ontbijtje en een gezellig gesprekje met de vrouw des huizes vertrek ik en loop via Eperheide om weer op de route te komen.

Vandaag veel, heel veel ops en daals. Nog meer stenen in alle formaten, waterplassen soms zo groot als een leuk vijvertje in je achtertuintje, drek, modder en pratsj.

Bij het vertrek ga 'k gelijk in het plastic, maar na wat km’s zweet ik al als een otter (I 💓 them) en ‘t is inmiddels droog dus gaat alles weer uit. En da’s natuurlijk vragen om.......

Eenmaal weer in de folie zweet ik lekker verder, want de temperatuur in combinatie met zoveel en soms zo steil klimmen geeft al gauw mijn zweetklieren de kans om leeg te stromen. Maar goed.... ik moet wat. De beloningen vandaag zijn weer fantastisch! Het ene uitzicht en doorkijkje is nog mooier dan de ander, ook wel met regen. En water valt er weer voldoende vandaag, van wat gespetter tot een stevige bui en soms erger.

Mijn benen doen het verrassend goed, maar mijn longen zijn toch echt veel te klein en moeten dus met grote regelmaat bijtanken en overuren maken als het de Teuvenerberg op gaat. Regelmatig dus maar even een rondje maken, bijkomen en doorrrr.... op naar het Bovenste Bos.... oei 😏 dat beloofd wat, hoeveel heuvels nog 😏? Eenmaal weer het dalen ingezet pik ik het eerste bankje in en plaats mijn 4e DMT wandelsteen gelijk even op mijn blog. Wanneer ik het boekje er even bij pak zie ik gelijk dat ik de Hakkenberg zojuist gepasseerd ben, Summit 5 ✅ in the pocket. Nou, 4, Gulpen volgt nog.

Heel veel anders dan de tochten van eerdere dagen is het niet, zo vandaag ook weer holle wegen, draaihekjes, weilanden, smalle paden, smurrie, derrie en drek, regen, onweer en ☀️. Wel veel meer klimwerk vandaag en zo ook de Kattenroth, de 6e Summit ✅. Maar dat zie ik nu pas, nu ik aan het schrijven ben en het boekje erop na lees om de route te kunnen beschrijven. Voor de mensen die mij nog niet kennen, ik lees me nooit van te voren in, alles is altijd een verrassing. Zie, mijn gevoel had het dus niet mis, ik vond het ook al zoveel heuvels 🙃.

Met regelmaat kom ik vandaag ook prachtige grenspalen tegen en ga ik van ons kikkerlandje naar het zonnige zuiden, België. Zo zonnig dat al het plastic weer verdwijnt en de zonnebril eindelijk daglicht mag zien. En dat was ook weer vragen om..... regen, wind en onweer. Retour dans le plastique! Mooi is wel dat overal inmiddels stroompjes ontstaan, soms meer water dan wandelpad. Het blijft uitkijken, zeker met deze nattigheid en zeker voor mij alleen, op een enkele wandelaar na die geen DMT loopt.

Filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=h8paeOei65g

Onder deze omstandigheden moet je of heel gemakkelijk worden dat je errug vies wordt of behoorlijk lenig zijn om in spreidstand vooruit te lopen met tussen je benen een grote blubberzooi, veel water en/of pratsj. Mooi is het om te zien hoe mijn voorgangers hun weg hebben gezocht om redelijk ongeschonden erdoor te komen. Maar er waren vandaag stukken bij waar ik geen keuze had, gewoon vies, nat, zeer glad en/of eng smal. Mijn schoenen en broek waren schoon vanochtend, maar dat geloof je nu echt niet meer als je ze ziet.

Vandaag is het een erg pittige etappe, ook de hele smalle stukken die vol liggen met keien in alle formaten. Het is alsof ik over een rivierbedding loop, alleen de zee is wel erg ver weg.

Maar goed, aan alles komt een eind, al was dat vandaag wel erg laat, pijnlijk en vermoeiend. Na 25 km kom ik aan bij mijn bed van vanavond, B&B Huize Mesch. Super aardige ontvangst, gelijk werd er een pizza geregeld, alleen moest ik die nog wel even zelf ophalen per benenwagen 😖. Terwijl ik op mijn pizza wacht vraagt de restauranteigenaar naar mijn wandeling (geen idee 😮 hoe hij trouwens wist dat ik wandelde) en kan hij mij verzekeren dat dit het pittigste stuk was en morgen er alleen wat geheuveld gaat worden. Ohhhh daar verheug ik me nou echt op 😍!