Twee bergen
Dag 3 Mechelen - Epen
Na een redelijke nacht, een goed begin van de dag met ontbijt op de kamer met uitzicht: regen, ga ik fris en fruitig weer op pad. Het heeft ook zo z’n voordelen al dat water, geen twijfel, geen keuzestress over wat doen we aan en wat niet. Alles gaat gewoon of in de vacuümzakken en dry sac en de rest aan en ook in het plastic. Voordeel twee: bij veel gebruik, word ik steeds handiger met alle hoezen en regenmateriaal om dan de rugzak weer op de juiste plek, met behoud van hoes, op de rug te gooien. Alles vast..... en gaan .....
Ik biecht het gelijk maar op, weer ben ik niet helemaal teruggelopen naar waar ik gister ben afgebogen naar mijn pension ¹⁾ maar ‘k ben gelijk de weg naar Wahlwiller ingeslagen. En nee, daar voel ik me helemaal niet schuldig over, de km’s maak ik echt wel.
Net wanneer ik op route ben denkt onze lieve Heer: “Douchennnn” en dat vind ik prima, ben gelijk zijn huis in gedoken, want die stond toevallig op mijn pad.
Voor het bekende rondje om de kerk ben ik blijkbaar toch iets te blond, dus links gewoon de straat door en dus niet in discussie met Guru. En dan kan het grote pratsjen²⁾ beginnen. Hele smalle paadjes, langs beekjes en weides, tussen hoge hagen door met waterplassen zoveel als een zwembad water heeft, door draaihekjes smal, smaller, smalst dat ik me bijna meer dan dik moet noemen. Heren Toon en Thijs of beter nog, Provincie Zuid Limburg, hoe kom ik ongeschonden, dus geen kapotte Mac in a sac of rugzak van dik 7 kg, door zo’n hekje?
Vandaag gaat het geleidelijk aan steeds iets hoger. Ik ben Remi alleen en ben nog geen wandelaar tegengekomen (gelijk hebben ze ☔️) en ik merk dat ik dat wel prettig vind. Helemaal in m’n eigen triple-sneak 🐌 een heuvel op, even net doen of ik van het uitzicht sta te genieten terwijl mijn longen keihard aan het werk zijn en weer doorrrr..... Tegenwoordig wordt zo ongeveer iedereen de hemel al ingeprezen als ze hun schoenveter goed hebben gestrikt of hun naam goed hebben gespeld, nou ik behoor vandaag tot de uitreikers en prijzers. Constant bedenk ik weer iets waar ik mijn aandacht op focus, zodat ik weer een paar meters omhoog kom. Dat kunnen boomwortels zijn, waar ik vandaag erg blij mee ben i.v.m. drek, modder en pratsj en ze een soort traptrede vormen, maar dan belegd met ijzel. Want echt, pratsj is niet alleen drek, maar ook nog kats gladde drek!
Goed, ik heb het gered, het Eyserbos en dat was me het geglibberd dubbel en dwars waard. Prachtige doorkijkjes op de dorpen in de omgeving, de heuvels, maar ook de wolken die laag daarboven drijven en waar af en toe zelfs de zon even haar speelkwartiertje mocht beleven. Summit ✅ in the pocket!
Nog mooier wordt het wanneer ik afdaal. Weer met de nodige voorzichtigheid! Ik merk dat ik nu, dag 3, de plassen en de pratsj niet aldoor probeer te ontwijken. ‘t Is bijna onmogelijk en smerig ben ik toch al, kan altijd erger 😀. Soms is er al een ietwat minder pratsjerig nat pad gelopen door de struiken, brandnetels (hmmm) en bosjes, maar er zijn ook stukken bij dat ik errug blij ben met mijn hoge Meindl’s, daar loopt geen drup in gelukkig. En ook blij ben ik met m’n zomer-afrits-wandelbroek. Super praktisch toch, met mooi weer. Miene piep’n blijven lang, zodat ze veel pratsj kunnen dragen. En zo geschiedde ......
Mijn aandacht wordt plots getrokken door een schril geschreeuw uit een boom, net wanneer pa of ma bonte specht het huis verlaat voor de take away. Ik wacht nog even op de terugkomst, maar wanneer daarboven de zoveelste sluis wordt openzet, en pa of ma bij de buren aan de boom blijft plakken, zet ik het modderpad voort. Mooi cadeautje zulk jong leven.
Over een karrenpad met als uitzicht mijn volgende berg, de Gulpenerberg, daal ik verder af en passeer het spoor van het Miljoenenlijntje. Eens zaten wij in die stoomtrein toen onze jongens nog mini waren.
Een mooie holle weg volgt en ik zie links de wit/blauwe sticker en denk: “ik ga goed” dus door.....
Gelukkig was nog één grijze hersencel actief, rechtsomkeer, terug, die sticker, spreekt een ietwat andere taal dan onze vertrouwde wit/rode LAW en geel/rode streekpad-stickers. Wit/blauw zegt eigenlijk: “Kijk wat je moet doen!”. Soms zeggen ze niks natuurlijk, want dan zijn ze gewoonweg niet aanwezig, beter gezegd, met regelmaat afwezig. Gelijk hebben ze met dit weer 😉.
En "ieder nadeel heb z’n voordeel", daar komt mevrouw van gister weer aan lopen. Het leuke is, ik weet inmiddels hoe ze heet, maar dat mag jij zelf uitvissen 😊.
We lopen een stuk samen op, nog nagenietend van wat achter ons ligt. Haar wederhelft wacht haar dadelijk op onder aan de volgende Summit en ik neem afscheid, zodat we ieder in ons eigen tempo die uitdaging aan kunnen gaan.
Een hobbelige weide en een open veld liggen voor me met de Eyserbeek aan mijne zijde. En wat is er dan leuker dan een flinke harde wind met hagelstenen? Mevrouw klappert voor me met haar wegwerpponcho die nu meer dienst doet als vlieger dan wat anders. Even keren we de wind en de route de rug toe. Wanneer het iets afneemt vervolgen we ieder ons eigen pad richting wederom een draaihekje. En waarom heet zoiets nou een draaihekje? Juist, dat ding kan draaien! Niet dus 😠! Eén zo’n vierde deel van een draaihekje, wat voor één moment even tot jouw eigen space behoord, moet meedraaien links- dan wel rechtsom. Hier moet je het met één vierde deel hekje doen dat zowel achter als voor tegen een rikkepoal komt en gelukkig behangen is met schteggeldroad. Mevrouw met haar dagrugzak is er vlotjes door en gaat haar weg verder, ik met mijn grote vriend moeten in oplossingen denken. Het naast gelegen hek dan maar, ook al is ie best hoog. Eerder vanmiddag heb ik zo’n kleinere versie bedwongen, dit moet dan ook lukken. Toch? Terwijl poging één het probeert zie ik er al van af, ‘t is me te link met één arm, 7 kg en geen houvast. Poging twee dan maar en die gaat me goed af, nadat ik natuurlijk eerst het draaihekje nog eens tien keer heb geprobeerd of ie echt niet verder kon draaien. Controlefreak is my second name zal ik maar zeggen.
En zo kom ook ik aan de andere zijde, over de Geul en de Rijksweg mevrouw weer tegen die onder een overkapping van een bedrijf staat te schuilen voor het hemelwater wat nog in het vat zat en dat onder tromgeroffel van boven naar beneden wordt gestort. Dit wordt een moment van bezinning. Onweer is niet mijn ding, zeker niet straks in het bos. Ik moet gaan klimmen onder zeer slechte weersomstandigheden, alleen, glibberig, koud, nat, met pijn en bijna het ergste, met een iPhone met nog maar 30% sap, met dank aan de energieleverancier van het schuiladres³⁾. Mijn technische snufjes zijn zelfs te vochtig om nog vooruit te komen. Mijn compact camera is er al eerder vandaag mee gestopt met in de achtervolging mijn powerbank. Na kort beraad, met mevrouw en mezelf besluit ik (wij beide) hier te stoppen en het t.z.t. te lopen. En ik weet nu al dat ik dit heeeel erg zuur vindt 😢.
En zo heb ik nog mijn 3e DMT wandelsteen op zak, maar die moet mij vandaag verlaten. En na wat gezellig gekeuvel met mevrouw, weet ik zeker dat deze vandaag precies de juiste is voor haar. Jennie; “Wil je iets, maak het mogelijk en doen! Leven kan zo voorbij zijn.”
Meneer van mevrouw is inmiddels op de fiets terug de auto halen en samen rijden zij⁴⁾ mij naar mijn slaapadres, vanwaar ik morgen de route weer oppik alsof ik niets gemist heb.
Helaas pindakaas, mijn titel kan overboord, maar één berg vandaag. Ruim 11 km op de teller, toch over de helft van de gehele route. Ik baal als een stekker 😣😣😣 maar ben blij inmiddels weer droog, schoon en opgewarmd te zijn. Al had zelfs dat nog wel wat om handen. Daarover morgen meer! 
Wanneer je een gekleurd woord, link heet dat, aanklikt, krijg je meer achtergrond informatie. Serieus, muzikaal of totale onzin. Lach en geniet!
¹⁾ Pension Geuldal: Voor €35,- incl. ontbijt een prima slaapplek met een schoon fris bed, (gedeelde) fijne douche en schoon toilet. I.v.m Corona ontbijt op de kamer. Geen luxe, maar wel vers en eigengebakken brood. Een bonte, kleurrijke entourage met vriendelijke gastheer/vrouw.
²⁾Pratsjen: geglij, geblubber, bemodderen ..... bedenk rustig verder 😊
³⁾ Dank aan de medewerker van daar, ik heb even wat stroom mogen tappen om bereikbaar te blijven. Powerbank heeft zelfs last van het vocht.
⁴⁾ Nogmaals dank voor jullie hulp 👍
Geen opmerkingen:
Een reactie posten